ابن احمد بن عبیدالله مجوبی بخاری حنفی. ملقب به تاج الشریعه. فقیه بود و در سال 672 یا 673 ه. ق. درگذشت. او راست: نهایهالکفایه فی درایهالهدایه، درفروع فقه حنفی. (از معجم المؤلفین از کشف الظنون حاجی خلیفه ص 2033، و هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 787)
ابن احمد بن عبیدالله مجوبی بخاری حنفی. ملقب به تاج الشریعه. فقیه بود و در سال 672 یا 673 هَ. ق. درگذشت. او راست: نهایهالکفایه فی درایهالهدایه، درفروع فقه حنفی. (از معجم المؤلفین از کشف الظنون حاجی خلیفه ص 2033، و هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 787)
ابن محمد بن عبدالله بن محمد بن مسلمۀ تجیبی، مکنی به ابوحفص و ملقب به المتوکل. آخرین تن از ملوک بنی افطس در بطلیوس اندلس. وی بسال 473 ه. ق. پس از درگذشت برادرش یحیی المنصور به سلطنت رسید و بسال 489 ه. ق. خود و دو فرزندش به نامهای افضل و عباس، به دست ابن تاشفین به قتل رسیدند. وی شخصی ادیب و شاعر بود. (از الاعلام زرکلی از تاریخ ابن خلدون ج 4 ص 160 و ج 6 ص 187 و المغرب فی حلی المغرب)
ابن محمد بن عبدالله بن محمد بن مسلمۀ تجیبی، مکنی به ابوحفص و ملقب به المتوکل. آخرین تن از ملوک بنی افطس در بطلیوس اندلس. وی بسال 473 هَ. ق. پس از درگذشت برادرش یحیی المنصور به سلطنت رسید و بسال 489 هَ. ق. خود و دو فرزندش به نامهای افضل و عباس، به دست ابن تاشفین به قتل رسیدند. وی شخصی ادیب و شاعر بود. (از الاعلام زرکلی از تاریخ ابن خلدون ج 4 ص 160 و ج 6 ص 187 و المغرب فی حلی المغرب)
ابن شاهنشاه بن ایوب ایوبی. ملقب به تقی الدین و مظفر. وی برادرزادۀ سلطان صلاح الدین، و شخصی شجاع بود و او را جنگهایی با فرنگی هارخ داده است. تولد او در ’فیوم’ مصر روی داد و بسال 582 ه. ق. از جانب عم خود حاکم حماه گشت و در سال 587 ه. ق. در آنجا درگذشت. وی شخصی فاضل و ادیب بودو شعر نیکو می سرود. (از الاعلام زرکلی از وفیات الاعیان ج 1 ص 383 و خطط مبارک ج 6 ص 15). رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 7 ص 588 و طبقات سلاطین اسلام ص 68 شود
ابن شاهنشاه بن ایوب ایوبی. ملقب به تقی الدین و مظفر. وی برادرزادۀ سلطان صلاح الدین، و شخصی شجاع بود و او را جنگهایی با فرنگی هارخ داده است. تولد او در ’فیوم’ مصر روی داد و بسال 582 هَ. ق. از جانب عم خود حاکم حماه گشت و در سال 587 هَ. ق. در آنجا درگذشت. وی شخصی فاضل و ادیب بودو شعر نیکو می سرود. (از الاعلام زرکلی از وفیات الاعیان ج 1 ص 383 و خطط مبارک ج 6 ص 15). رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 7 ص 588 و طبقات سلاطین اسلام ص 68 شود
ابن حفص بن عثمان بن قبیصه بن ابی صفرۀ مهلبی. مشهور به ابن حفص. وی از امیران و پهلوانان بود و ایرانیان او را لقب ’هزارمرد’ داده بودند. در ایام منصور عباسی بر ’سند’ امیر گشت، سپس والی افریقیه شد و در سال 151 ه. ق. وارد قیروان گشت و بسال 154 ه. ق. در شورشی که دراین شهر بپا شد بقتل رسید. (از الاعلام زرکلی). رجوع به مآخذ ذیل شود: الاستقصاء ج 1 ص 58. تاریخ ابن خلدون ج 4 ص 192. تاریخ ابن اثیر حوادث سال 154 و ماقبل آن. تاریخ طبری ج 9 ص 284. البیان المغرب ج 1 ص 75
ابن حفص بن عثمان بن قبیصه بن ابی صفرۀ مهلبی. مشهور به ابن حفص. وی از امیران و پهلوانان بود و ایرانیان او را لقب ’هزارمرد’ داده بودند. در ایام منصور عباسی بر ’سند’ امیر گشت، سپس والی افریقیه شد و در سال 151 هَ. ق. وارد قیروان گشت و بسال 154 هَ. ق. در شورشی که دراین شهر بپا شد بقتل رسید. (از الاعلام زرکلی). رجوع به مآخذ ذیل شود: الاستقصاء ج 1 ص 58. تاریخ ابن خلدون ج 4 ص 192. تاریخ ابن اثیر حوادث سال 154 و ماقبل آن. تاریخ طبری ج 9 ص 284. البیان المغرب ج 1 ص 75
ابن علی مطوعی، مکنی به ابوحفص. ادیب، شاعر و از اهالی نیشابور بود. وی ابتدا در خدمت امیر ابوالفضل میکالی سر میکرد و کتاب ’درج الغرر و درج الدرر’ را درباره محاسن نظم و نثر میکالی نوشت، سپس کتاب ’حمد من اسمه أحمد’ را در مقابل کتاب ’فضل من اسمه الفضل’ ثعالبی (صاحب یتیمه) نوشت. او را کتابهای دیگری نیز می باشد که از آنجمله است: أجناس التجنیس. وی در حدود سال 440 ه. ق. درگذشت. (از الاعلام زرکلی از یتیمهالدهر ج 4 ص 311، و اللباب ج 2 ص 151)
ابن علی مطوعی، مکنی به ابوحفص. ادیب، شاعر و از اهالی نیشابور بود. وی ابتدا در خدمت امیر ابوالفضل میکالی سر میکرد و کتاب ’دَرج الغرر و دُرج الدرر’ را درباره محاسن نظم و نثر میکالی نوشت، سپس کتاب ’حمد من اسمه أحمد’ را در مقابل کتاب ’فضل من اسمه الفضل’ ثعالبی (صاحب یتیمه) نوشت. او را کتابهای دیگری نیز می باشد که از آنجمله است: أجناس التجنیس. وی در حدود سال 440 هَ. ق. درگذشت. (از الاعلام زرکلی از یتیمهالدهر ج 4 ص 311، و اللباب ج 2 ص 151)
